Het Centraal Plan Bureau publiceerde gisteren in al zijn wijsheid een Policy Paper over o.a. de langdurige werkeloosheid van ouderen (zie hier). Daarbij valt op dat die langdurige werkeloosheid in Nederland veel hoger ligt dan in andere landen om ons heen. Wat het CPB niet vertelt is WAAROM dat zo is, dus dat doe ik hieronder maar even als ervaringsdeskundige voor hoogopgeleide mensen van 45+.
Waarom ouderen vaker langdurig werkloos blijven in NL.
Er is een aantal praktische redenen aan te wijzen waarom het percentage langdurig oudere werkelozen in Nederland veel hoger ligt dan in de landen om ons heen zoals ik ook als ervaringsdeskundige (zie hier) en velen met mij kunnen beamen. Die redenen voor hoogopgeleide mensen zijn:
1) De gevoerde politiek van Rutte en co maakt het voor werkgevers zeer aantrekkelijk om oudere medewerkers te ontslaan en die niet te vervangen of ze te vervangen door jongere mensen met flexcontracten of tegen veel lagere salarissen.
2) Traditionele outplacementtrajecten sluiten niet of nauwelijks meer aan op de nieuwe werkelijkheid op de nieuwe arbeidsmarkt (of eigenlijk ‘werkmarkt’). Zie hier.
3) Openlijke discriminatie op basis van ‘te veel ervaring’. In veel gevallen hebben professionals uit b.v. de bancaire sector te veel ervaring.
4) Openlijke discriminatie op basis van ‘te hoge opleiding’. In veel gevallen hebben professionals in b.v. de bancaire sector te veel en te hoge opleiding.
5) Openlijke discriminatie op basis van ‘te oud’. In tegenstelling tot wat Asscher soms beweerd, wordt dit zelfs vaak schriftelijk gemeld.
6) Openlijke discriminatie op basis van ‘te duur’. Hoewel het zeker zo is dat veel mensen soms niet terug willen in salaris, solliciteren veel mensen (ik heb zelf die ervaring ook) op minder- of zelfs laagbetaalde baantjes. Daar worden hoogopgeleide mensen gewoon voor afgewezen.
7) Het UWV is meer een controleapparaat dan een instelling die mensen aan een nieuwe baan kan helpen. Bovendien is er geen of nauwelijks budget voor om- en bijscholing.
8) De Wetgeving zoals rond de bijstand en de W.W. is rigide en weinig flexibel. Het hele systeem is gericht op een vaste baan of niets. Niet op flexibele constructies door b.v. werk en klussen te stapelen. Of mensen toe te staan om tijdelijke klussen aan te nemen of vrijwilligerswerk te doen zonder dat je direct gekort wordt.
En de meest belangrijke reden 9): er zijn gewoon steeds minder vaste banen! Mensen zijn dus eigenlijk langer ‘vastebaanloos’. Door o.a. globalisering, digitale disruptie in een aantal belangrijke industrietakken waaronder de financiele dienstverlening (zie hier) en de massaontslagen in een groot aantal traditioneel belangrijke takken van sport waar vroeger veel hoogopgeleide mensen aan het werk waren inclusief grote multinationals en de Overheid.
Wat wel?
In plaats van de problemen alleen maar te vergroten en net te doen alsof de gevoerde politiek van de huidige regering er niets mee te maken heeft, zou de Regering Rutte er ook voor kunnen kiezen om de transitie of de kanteling zoals het zo mooi heet geleidelijker te laten verlopen in plaats van te blijven sturen op kosten besparen.
Als historicus en ervaren mens van 58 weet ik dat er geen enkel voorbeeld is te noemen van een land waarin het ongebreidelde neo-liberalisme a la Rutte niet geleid heeft tot een groot percentage werkelozen en grootschalige onvrede. Het zou beter zijn als we zouden kijken hoe we de structurele werkeloosheid kunnen aanpakken door Nederland fundamenteel en structureel klaar te stomen voor de nieuwe tijd. Een zachte landing, transitie of kanteling dus.
Dat is in het belang van iedereen. Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Komt dit je bekend voor?
Vg
Tony de Bree
p.s.
Volg me op Twitter hier of let’s connect op LinkeIn hier.
12 juni 2015 at 13:57
Overigens Tony, je verwijst naar het CPB. Saillant is dat zij in dat zelfde rapport opmerken ‘Er dient m.n. geïnvesteerd te worden in de omscholing van postbezorgers en financiële dienstverleners.’ Als (ook) oud-bankier zal je dat aanspreken……
21 juni 2015 at 05:34
Hoi Willem, dat heb ik inderdaad gelezen. De vraag is alleen ‘om- en bijscholing’ tot wat? Ik ben in staat om mijn eigen broek op te houden omdat ik a) al in de jaren’90 begonnen ben met een ‘carriereplan b’ en b) door permanente educatie door vooral e-learning. Bovendien gaat men voorbij aan het feit dat de ‘vastebaanloosheid’ van structurele aard is en niet conjunctureel. Dat vraagt om een fundamenteel andere aanpak dan die de regering nu toepast.